Το βιβλίο μιλάει για το πώς οι ρόλοι μας ως παιδιά, μας συνοδεύουν ως ενήλικες. Πώς έχουμε προγραμματιστεί να μπαίνουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο στις συντροφικές μας σχέσεις. Πώς επιλέγουμε συντρόφους που 'υπηρετούν' αυτή την ασυνείδητη απόφαση μας να υπάρχουμε ως σύντροφοι (ως θύματα; ως προστάτες; ως αυτοί που δεν απαιτούν και δεν κουράζουν; ως δυνάστες του άλλου;...)

Gellert, S. D. (1983). Όμοιος ομοίω... ζευγαρώνει. Αθήνα: Εκδόσεις Διογένη.